O książce: 1988 / „Rusudaniani” to jeden z najważniejszych zabytków starożytnej fikcji gruzińskiej. Jest to obszerny zbiór opowiadań, przypowieści i opowiadań, w fascynujący sposób opowiadający „o męstwie, chwale, miłości” licznych bohaterów tej książki. Zarys fabuły spajający całą książkę jest następujący. Pomiędzy wschodem a zachodem żył szlachetny człowiek Aptvimiane, którego władza była podobna do królewskiej, i miał dwunastu synów i jedną córkę o niezrównanej urodzie – Rusudan. W tym samym czasie w królestwie Iamaneti żył pozbawiony tronu rycerz Manuchar, następca poprzednich władców. Zdobywcy zmusili jego przodków do przejścia na obcą im wiarę. Sam Manuchar w tajemnicy wychowywał się w wierze chrześcijańskiej, lecz na dworze swoich wrogów nikt o tym nie wiedział, a został potraktowany życzliwie, przyjęty na rycerza i obdarzony niewielkim dziedzictwem, gdzie spędzał swoje dni. Ale wtedy do Manuchara dotarła wieść o niezwykłej urodzie Rusudana, pochłonął go płomień miłości i „zaczął się topić jak wosk”. Manuchar udaje się do Aptwimiany i zdobywa rękę Rusudana. Wrócili do domu i żyli szczęśliwie. Jednakże „radość i smutek idą ręka w rękę”. Król niewiernych najpierw wezwał Manucharę, potem za namową zazdrosnych ludzi jego piękną córkę Roden, a na koniec dzielny syn Pridon, stracił przytomność z żalu, dzień i noc wylewała gorzkie łzy, w których nie mogła się pocieszyć separacja od męża. Kiedy jednak opuszczają ją córka i syn, rozpacz matki staje się bezgraniczna. Następnie, aby pocieszyć Rusudan, na prośbę syna, najpierw przybywają jej rodzice, a następnie zbiera się dwunastu braci z całego świata. Każdy z nich opowiada zrozpaczonej siostrze jakąś historię, przeczytaną w starych księgach, widzianą lub słyszaną, byle tylko rozwiać smutek nieszczęsnej kobiety. Między dziesiątym a jedenastym piętrem przychodzi list od Pridona, a pod koniec ostatniej opowieści Rusudan sam prosi Pridona, aby nakazał mędrcom, aby dla zbudowania potomków spisali wszystko, co im się przydarzyło i wszystko. historie braci. Rozłąka z bliskimi osłabia jej siły, a kilka lat później umiera, nie widząc męża. I dopiero po jej śmierci zrozpaczony żalem Manuchar zostaje wypuszczony do ojczyzny... Taka jest treść „Rusudaniani” (czyli „Książki o Rusudanie»).